წმიდა ნიკიტა ნოვგოროდელის ცხოვრებაში მოთხრობილია მისი ცდუნებისა და გამოხნსის შესახებ. გამოირჩეოდა რა განსაკუთრებული მოშურნეობით, მას გაუჩნდა სურვილი დაყუდებისა. მიუხედავად იმისა, რომ იღუმენი ეწინააღმდეგებოდა მის განზრახვას, არწმუნებდა, რომ მისთვის ჯერ ადრე იყო ასეთი ღვაწლის ტვირთვა, ნიკიტამ მაინც აღასრულა საწადელი და დაეყუდა. გავიდა დრო და ერთხელ, ლოცვის ჟამს, მას ესმა ხმა, რომელიც მასთან ერთად ლოცულობდა. ამ მოვლენას თან ახლა არაჩვეულებრივი კეთილსურნელება. ცდუნებულმა უთხრა საკუთარ თავს: ეს რომ არ ყოფილიყო ანგელოზი, არ ილოცებდა ჩემთან ერთად და ვერ იქნებოდა ასეთი კეთილსურნელება სულიწმიდისა. შემდეგ მან გულმოდგინე ლოცვით მიმართა უფალს სიტყვებით: „უფალო! განმიცხადე თავი შენი საგრძნობელად, რათა გიხილო შენ.“
