წინა საუკუნის 80-იანების ბოლოს, როცა დაიწყო საეკლესიო ცხოვრების გამოღვიძება, იშვიათად ჩაივლიდა წირვა ისე, რომ ვინმე არ წაქცეულიყო, დუჟს არ ედინა პირიდან, გრეხვა-კვნესითა თუ ღრიალით არ შეეძრწუნებინა მლოცველები. სახელმწიფოს მიერ თავსმოხვეულ ათეისტურ მსოფლმხედველობაზე მეტად სამეგრელოში ფართოდ იყო გავრცელებული ე.წ. მებატონეობა – ოკულტიზმის ადგილობრივი სახესხვაობა, – და საეკლესიო ცხოვრების დაწყებისას იჩინა თავი ერში ფესვგადგმულმა ეშმაკეულობამ. გავიდა წლები. დიდი ხანია მსგავსი რამ არ გვინახავს. „ბატონების“ მსახურ-მჩხიბავებიც არ ჩანან. მხოლოდ ძალიან მიყრუებულ კუთხეებში თუ გამოჩნდებიან აქ-იქ. მაგრამ, ცრუმორწმუნეობა სრულად არ დამარცხებულა და ამჯერად ახალი სახით იჩინა თავი: მრავალი ადამიანი გასაჭირის მიზეზად ჯადოს მიიჩნევს, ცდილობს მოიძიოს იგი და გააუვნებელყოს ამ მომსახურებაში გამოცდილი მჩხიბავების მეშვეობით. სამარცხვინო და სატირალია, როცა ყველაფერ ამაში მათ ჩართულობას ვხედავთ, ვინც მორწმუნედ და ეკლესიის მრევლად სახელიდება.
