„რომლითა საწყაულითა მიუწყოთ, მოგეწყოს თქუენ“ (მთ.7:2), – ბრძანებს მაცხოვარი. ძალიან მეშინია, როცა ვინმეს ვამხელ, მით უფრო – თუ განვიკითხავ. სანამ უფალი არ შეიწყნარებს, ვერავინ იქნება დაიმედებული, რომ არ წაბორძიკდება, არ განვარდება. განსაკუთრებით, სასულიერო პირებზე მიჭირს საუბარი, – მეც ხომ ერთ-ერთი მათგანი ვარ, არაფრით უმჯობესი სხვაზე. ვიცი მსახურების ტკბილი ტვირთიც და ის საფრთხეებით სავსე გზა, რომელიც უნდა გავიარო.
ერთი სტატია ვნახე, რომელმაც კვლავ დამაფიქრა რაღაცებზე („მეუფე იოანე: მიტროპოლიტი პეტრეს მიმართ სინოდის მხრიდან სასჯელი უფრო მკაცრი უნდა ყოფილიყო“). უდიდეს პატივსვცემ მეუფე იოანეს და ვთვლი, რომ არის ერთ-ერთი გამორჩეული მღვდელმთავარი, მორწმუნე და ერთგული უფლისა. შენდობას ვითხოვ, თუ ჩემი ქვემორე ნათქვამი ზედმეტად კადნიერად ჟღერს.
