გუშინ ღამით სარიტუალო ნივთების მაღაზიებთან მომიხდა გავლა. მთავარი ნივთი ასეთ მაღაზიებში, როგორც ცნობილია, არის კუბო. ნაირნაირი ელაგა, სხვადასხვა ფორმისა და ფერის. ვიღაც სადღაც ცხოვრობს, ჯანმრთელია ან ავადმყოფი, თუ სნეულია, სულაც არ ელოდება სიკვდილს და, თუ იცის, რომ ვერ გადარჩება, მაინც იმედი აქვს, რომ ეს დღე ჯერ კიდევ შორსაა. და, აჰა, მისი კუბო უკვე დამზადებულია, იყიდება და ელოდება იმ წუთს, როცა მის წასაღებად მოვლენ. ვინ იცის, იქნებ მათ შორის ჩემიც არის...
