„შეხედეთ, როგორ არის მოწყობილი ცხოვრება: რადიო, ჟურნალები, ტელევიზორი, გაზეთი, კინო, თეატრი გვაიძულებენ ყველასთვის ერთიანი, სტანდარტული სახის აზროვნების გამომუშავებას. ამას კი მივყავართ იქამდე, რომ ადამიანს არ ძალუძს წუთითაც დარჩენა საკუთარ აზრებთან, შეგრძნბა ღმრთისა.
თვით ტემპი თანამედროვე ცხოვრებისა, დაჩქარებული, სტანდარტული და მუდამ დაძაბული გვაიძულებს ცალმხრივად და ვიაღაცისთვის სასურველი მიმართულებით აზროვნებას. ადამიანს არ შეუძლია დარჩეს საკუთარ თავთან განმარტოებით. მას ელაპარაკებიან იმაზე, რაც განსაზღვრულია, წინადასახულია, უდებენ ამას, ასწავლიან. ადამიანთა მასები არიან ერთად და ამავდროულად გათითოკაცებულნი არსებობისათვის ბრძოლით. ეს აისახა მორწმუნეებზეც კი, მოიყვანა ისინი ზოგად, სტანდარტულ დონემდე, გახადა გულგრილები. აზროვნების სტანდარტულობა ხელს უშლის ადამიანს გახდეს მორწმუნე, მორწმუნეს კი შეინარჩუნოს რწმენა. მაგრამ გახსოვდეთ: ეკლესია ღმრთისა ამ პირობებშიც კი იცოცხლებს მუდამ. შეინარჩუნეთ თქვენი რწმენა, იბრძოლეთ აზროვნების ინდივიდუალობისათვის, მეტი ილოცეთ, იკითხეთ წმიდა წერილი და უფალი დაგიცავთ თქვენ, არ დაუშვებს, რომ აზროვნებდეთ როგორც მასა გაცივებული, გულრგრილი ადამიანებისა”.
ეს სიტყვები ეკუთვნის მამა არსენის (სტრელცოვს) (1894-1975 ). 50 წელი გავიდა მას შემდეგ, რაც ითქვა. ერთი სახის ტოტალიტარული იდეა მეორემ შეცვალა, მიმართულება მიწიერი ყოფისა იგივე რჩება.
